Największą bolączką diety cukrzycowej, na której jestem już miesiąc, jest zakaz jedzenia słodyczy i wszelkiego rodzaju przegryzaków typu chipsy czy nachosy. Niby do słodkości mnie nie ciągnęło - bynajmniej tak myślałam, niemniej po miesiącu odwyku od wszelkiego rodzaju czekolad itp. zwykły sezamek jest dla mnie czymś, za czym wodzę tęsknym wzrokiem, nie wspominając już o, cieknącej na widok różnych ciast, ślince...
Od jakiegoś czasu jednak moją tęsknotę za słodkościami zabija pewna czekolada, bo według moich przewspaniałych tabel wskaźnik IG czekolady 70% jest ku mojej uciesze zadziwiająco niski. Tak więc, buszując niedawno w hipermarketowym dziale za słodkościami, udało mi się wyszperać cudeńko wyprodukowane przez Wedla. Oczywiście są jeszcze czekolady Lindta, ale z uwagi na swoją cenę kupowane będą nieco rzadziej. Wedel ma nad Lindtem tą przewagę, że jest o prawie (tudzież ponad - w zależności od sklepu) połowę tańszy, a nie wiem czy też nie smakuje lepiej.
Jak na razie czekolady o wyższej zawartości kakao - 90% omijam szerokim łukiem. Nawet mimo ogromnej tęsknoty za słodkościami nie mogłam zjeść więcej niż kostkę tej czekolady. Chyba na chwilę obecną jeszcze nie dojrzałam do specyficznego smaku owej czekolady. Także tym większa chwała za wyrób Wedla, którym się teraz zajadam.
0 komentarze:
Prześlij komentarz
Komentarze motywują, także nie wahaj się - pisz :)